Een maand lang journaal kijken

Mijn kennisniveau wat betreft het nieuws laat zich samenvatten door één uitdrukking, namelijk: de klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt.

Nee, ik zou geen vakantie boeken naar de Krim of naar Syrië. En ja, ik weet over onderdrukking van vrouwen of zelfs hele volkeren in grote delen van de wereld.
Maar wat er precies allemaal onder zit, dat zou ik niet kunnen vertellen.
Tijd voor verandering: daarom ben ik op 2 april begonnen om elke dag een journaaluitzending te kijken, een maand lang.

Het plan was eigenlijk om op één april te beginnen, maar toen lag ik al voor acht uur in bed. Klinkt als een slechte 1 april grap, maar dat is het niet.
En ik heb niet de luxe van een tv bij mijn bed.

Dus t/m 2 mei kijk ik elke dag het journaal. En daarna hoop ik dat het een soort vaste structuur is geworden, waardoor ik vaker blijf kijken.

Update juli: ik heb een herkansing nodig. Halverwege de maand was ik het doel vergeten en had ik ineens al een week geen journaal meer gekeken.
Morgen, als augustus begint, ga ik een nieuwe poging doen. Natuurlijk begint de telling weer opnieuw. Dus tot 1 september kijk ik dagelijks journaal.

Reis buiten Europa: Thailand!

Mijn eerste reis buiten Europa kwam uit onverwachte hoek. Ik had verwacht dat mijn eerste 'buiten-Europa' bestemming Ghana zou worden. Afreizen naar Ghana is een al heel lang staande afspraak met een vriendin, na het zien van een video hierover tijdens een les op de middelbare school. Wat inmiddels al zeker 11 jaar geleden is. Maar ooit gaan we, echt!


Ergens rond september, geloof ik, stelde mijn zus voor om samen twee weken naar Thailand te gaan. Zij zou vier maanden gaan reizen in Azië, met haar vriend als reisgezelschap. Maar we konden beginnen met samen twee weken Thailand.

Na een paar maanden voorpret (leuke plekken uitzoeken) en wat mindere voorpret (inenting en ik zag alvast op tegen de vliegreis) vertrokken we op 30 december naar vliegveld Dusseldorf.
De vlucht, die via Dubai naar Bangkok ging, had twee uur vertraging. Vanwege mist in Dubai.
Verder ging de vlucht prima. Lekker eten (heel belangrijk :) ), film kijken, spelletjes doen via het entertainmentsysteem.... de vlucht vloog letterlijk voorbij.
Daarna de vlucht van Dubai naar Bangkok. Het plan was om eens lekker te gaan slapen. Maar plannen zijn er om niet door te gaan. Meer dan af en toe een kwartiertje wegdommelen zat er niet in.

Aangekomen in Bangkok was ik dus best een zombie. Maar om een te erge jetlag voor te blijven, was het de kunst om wakker te blijven. We zijn lekker goedkoop gaan eten (voor minder dan een euro) en hebben een lange wandeling gemaakt om te eindigen bij een mooie plek om vuurwerk te kijken. Want het was inmiddels oudjaarsdag. Niet volgens de Thaise kalender, maar het Westerse nieuwjaar wordt ook gevierd. Terug naar het guesthouse niet de hele wandeling opnieuw gemaakt, maar de eerste tuktuk rit gemaakt. Die reden lekker hard door.

De volgende dag rustig aan gedaan. Grand palace bezocht, een mislukte poging gedaan om kaartjes te krijgen voor de trein naar Noord-Thailand en een Thaise massage. Ik dacht... lekker ontspannen, maar het was pijnlijk. Ging er stevig aan toe.

Weer een dagje later een binnenlandse vlucht gemaakt naar het noorden (Chiang Mai). Hier hebben we een paar dagen gevuld met een hike, winkelen, restaurantjes bezoeken en naar een tempel. Eén keer gingen we al 's ochtends om zes uur op zoek naar een tempel want, we konden beiden niet slapen. Een onbekend fenomeen voor mij als ik in Nederland ben, maar de jetlag speelde nog. Na de ochtendwandeling nog ontbeten en daarna al snel eindelijk weer in slaap gevallen.
En hier kregen we ook kaartjes voor de nachttrein. Het ophalen van de kaartjes ging niet helemaal vlekkeloos. Je moest een paspoort laten zien, maar... die lagen nog in het hotel. Dat werd dus een kwestie van: hotel-station-hotel-station-hotel. Maar eind goed, al goed...we konden met de trein terug naar Bangkok.

In de trein lagen we al heel netjes op tijd op bed. Rond zeven uur werden de bedden al opgemaakt en dan heb je geen zitplek meer. Jammer genoeg ging de lamp in de coupe niet uit. Dus eerst niet echt kunnen slapen. Uiteindelijk had ik één donker hoekje ontdekt en ging het beter.

Vanuit Bangkok zijn we, na veel uren wachten op het vliegveld (wachttijd = slaaptijd, want echt diep had ik niet geslapen in de trein. Dus er was nog wat bij te slapen) naar Krabi gevlogen. Daar aangekomen begon het al snel te regenen. Maar met de hoge Thaise temperaturen is een bui wel lekker.
De volgende dag de boot naar Ko Lanta genomen. Een leuk, overzichtelijk en klein (schier)eiland. We hebben twee dagen een scooter gehuurd en hebben heel veel kunnen zien. Ook was dit natuurlijk de perfecte plek voor het eten van lekkere verse vis. Verder nog een dagtochtje met de speedboat (word je nat van) naar Ko Rok.

En toen zat mijn vakantie er alweer bijna op. We gingen terug naar Bangkok, waar we werden opgewacht door de vriend van mijn zus. Hij heeft een paar maanden in Bangkok gewoond en was deze laatste dagen een beetje onze gids. We zijn naar de bioscoop geweest (van tevoren kwam het verzoek om op te staan voor de koning), naar Chinatown, een grote tempel enz.

Toen was het voor mij tijd om terug te vliegen naar Dusseldorf, weer via Dubai. Het was een lange reis maar alles ging zonder problemen. De vlucht van Bangkok naar Dubai ging met het grootste passagiersvliegtuig ter wereld. De A380. Hierin kon ik prima slapen, misschien hielp het ook dat ik bij het raam zat.
In Dusseldorf regende het en waaide het, dus dat was weer een toepasselijk welkom.